Ken je het gevoel dat je 'even' wel iets zal doen? Want het zal toch niet lang duren. Tot het zover is en ... je merkt dat je te weinig tijd hebt of dat er toch meer bij komt kijken dan je had gedacht. En dan komt vaak het uitstelgedrag. Je laat de taak liggen. Maar het volgende moment dat je er voldoende tijd voor hebt is pas een paar weken verder. Het moet dan maar wachten of je begint te herplannen, of je beknibbelt op je vrije tijd of slaap. En ondertussen stress, want die taak of taken liggen op je te wachten. Wist je trouwens dat zulke taken meer stress geven dat taken waar je helemaal nog niet aan begonnen was.
In de opleiding tot Organizer haalde Ellen Rymen het beeld van de pizza aan. Ondertussen heb ik het zelf ook al vaak gebruikt.
Beeld je even in ... je bestelt een pizza. Je hebt best wat honger maar als de pizza wordt opgediend, is je eerste reactie dat je die nooit op zal krijgen. Je begint met een eerste punt, en nog eentje want het smaakt. En zo ga je verder. Punt voor punt. Tot je verbazing stel je vast dat je hele pizza naar binnen hebt gespeeld.
Zo is het ook met taken. Verdeel ze in deeltaken die je kan overzien en pak die aan.
Enkele voorbeelden:
- Ruim een lade of legplank op i.p.v. meteen alle kasten uit te laden.
- Om je administratie in orde te brengen, kan je starten met alle nodige documenten te verzamelen.
- Baken je werkterrein af als je de tuin onder handen wil nemen: gras afrijden, onkruid wegdoen in één specifiek stuk
- ...
Door kleinere deeltaken af te werken, krijg je ook continuïteit. Dat stimuleert je om verder te doen.
Voor je het weet is de pizza op.
